رباعی 7
از نو ندهد تا که نگیرد هر دَم
مانم به زمین تا که چوآن می گردم
خوش تا به جهان آیی و خوش خواهی رفت
بعد از وَلَد و قبل وَفاتت کردم
از کونِ منَش بلا بگردان یا رب
بر کونِ کَسان گرچه بلا آوردم
گردون دَهدش روزیِ درخور هر چیز
بر کون تُف و اَخ بر گل نازک نم نم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر