۱۳۸۶ اسفند ۱, چهارشنبه

رباعی 21



با سایه نشستن کُنَدت سر اَنجام
تنها تر از این چونکه رسد شب هنگام
با خرزه نشین چونکه به سَر اَندر کون
با مَه رود و به مِهر بیرون از دام
از پشم چُل و گردی کون کِی کم شد
کون کیر و اگر خرزه دَهی کونش نام
ای خرزه به کون بر سر خود دل ناده
دائم نَبُوَد مِهر ، بالا بَر بام

هیچ نظری موجود نیست: