رباعی 116

رباعی 116

رباعی 115

دور از همه دنیا و دنی اصحابش
آنم که شبی روز نسازد خوابش
خواهد که زند به مردمان کیر الله
زینرو بگزیده نبی از اعرابش

رباعی 114

از درد مداوم به کجا بگریزم
تا کی به زمین افتم و هی برخیزم
لبخند مرا دیدی و خواهی هم دید
با کون تو اما که چنان چنگیزم