۱۳۸۷ خرداد ۱۳, دوشنبه

رباعی 57




دنیا به من و با تو وفا کی کرده
بس چون تو و من خورده نه یک قی کرده
هر صاحب سر وقت صغارت از کون
با خرزه ما مشق قلم نی کرده

۱ نظر:

ناشناس گفت...

سلام و دوصد بدرود بر شیخ بزرگوار ما! یا شیخ، در حال زیر و زبر کردن آرشیو قدیمت در jroller هستیم. باشد که چو تمام گردد بر اینجا خیمه زنیم و بس حکایت از تو خوانیم و بس خنده ای رنیم و دو صد پند گیریم. چون است که حکایت کم نبشتی در این نو سرای ِ بلاک اسبات؟!