رباعی 51

داند چک ِ آبی که بخوارد ارضش
از اِنس و گیاهان همه ماند هرزش
از پنجره دُزد آید و از در ارباب
انگشت و چُل هر دو به کون از درزش
مثبت همه اندیش و همان خواهد شد
چون من که کنم کون تو هر دم فرضش
کون و همه پشمم بسِتان ار من لیک
کونت بده تا صبح جنابت قرضش